مقایسه بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو به صورت «تک باندل» و «دو باندل» (استفاده از یک مدل کامپیوتری زانو)

پیش‌زمینه: با توجه به شیوع بالای پارگی رباط متقاطع جلویی در ورزشکاران، روش­های متعددی جهت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط پیشنهاد شده ­است. هدف از این بررسی، مقایسه پایداری زانو با دو روش جراحی «تک باندل» و «دوباندل» بود.  مواد و روش‌ها: مدل کامپیوتری زانو به همراه رباط‌های مفصل زانو ساخته شد. این مدل پس از بازسازی رباط به روش تک و دو باندل، ابتدا در ۳۰درجه خمش زانو تحت با­رهای مجزای جلویی، گشتاور والگوس و گشتاور چرخشی قرار گرفت. در حالت دوم، در طول خمش تحت وزن‌گذاری از حالت راست تا ۷۰درجه خمش، نیروی جلویی ۱۳۴ نیوتن وارد شد. در حالت سوم، زانو تحت بارگذاری­ چرخشی که ‌می­تواند منجر به آسیب رباط متقاطع شوند قرار گرفت.  یافته­ها: نتایج نشان دادند در شبیه‌سازی تفاوت محسوسی بین دو روش جراحی بارگذاری ایزوله بدست نیامد. ولی در مدل‌های تحت وزن دوم و سوم کشش رباط در «دو باندل» ۴ برابر بیشتر از هریک از رباط‌های «تک باندل» بود. در مدل دوم، «تک باندل» در بیشترین حالت ۷ میلی‌متر جابجایی بیشتری نسبت به «دو باندل» داشت. در مدل سوم «دو باندل» نسبت به «تک‌باندل» مقاومت بیشتری در برابر گشتاور والگوس داشت و میزان چرخش داخلی نیز در «دو باندل» کنترل شده­تر بود.   نتیجه­گیری: از نظر بیومکانیکال نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در بازسازی پیوند به روش «دوباندل» در حرکات غیر­ایزوله و سه‌بعدی بهتر از «تک باندل» می‌باشد.